venres, 2 de decembro de 2016

faiado de cristal





Cando as manchas son as que se amosan a man rescata os destellos fugaces extraidos da memoria




pérdome dentro



e nunca sei onde remato



2 comentarios:

  1. "Cando as manchas son as que se amosan a man rescata os destellos fugaces extraidos da memoria"- encántame, aínda que me fixo pensar. Que podas rescatar esos destellos e estampalos coa man nun cristal onde as formas fan figuras que nos recordan esos destellos...uy...
    E nese cristal eu vexo mesturado o mar, con eses tentáculos, a terra coas bolboretas...a man que intenta recoller.
    biquiños balbi.

    ResponderEliminar
  2. Uy, que pensas acertado Mariola. As manchas evocaron unha ventana azul perto do mar, inzada de bolboretas amarelas cando saían das súas crisálidas.
    Tes razón cando dices mar e terra.
    Sempre é un placer ler o que me contas.
    Bicos

    ResponderEliminar