Abre o paraugas de cor vermella a ver si as nubens espertan deste sono e sacuden a auga, e as fontes se desbordan, e os regatos medran e volven a ser ríos.
Boto de menos o son da choiva, o paraugas vermello, e a forza da auga nas fontes.
Non sei se foi polo paraugas vermello pero o caso é que este post foi premonitorio da auga que veu despois, temporal incluído. Veu con forza a auga a encher ríos e encoros, e veñen con forza a túas palabras poéticas a encher estes espazos. Necesarias as dúas.
Ves, xa o decía cando a xente daba queixas porque corría un fío escaso de auga na fonte: Xa choverá, aquí, mais tarde ou cedo sempre chove. E o paraugas vermello tivo moito que ver, claro que sí.
Non sei se foi polo paraugas vermello pero o caso é que este post foi premonitorio da auga que veu despois, temporal incluído. Veu con forza a auga a encher ríos e encoros, e veñen con forza a túas palabras poéticas a encher estes espazos. Necesarias as dúas.
ResponderEliminarVes, xa o decía cando a xente daba queixas porque corría un fío escaso de auga na fonte: Xa choverá, aquí, mais tarde ou cedo sempre chove.
ResponderEliminarE o paraugas vermello tivo moito que ver, claro que sí.