sábado, 4 de febreiro de 2017





Hai un punto de partida onde amencemos de azul pizarra e hai unha pedra templada nas raiolas do nordés e, as ondas, no mar aberto,  abren o pergamino de lembranzas onde escribiron os afogados.  









4 comentarios:

  1. Penso moi interesante o seu blog, vou visitar de cando en vez.
    Eu espero que non cometese moitos erros gramaticais Google Translate.
    Saúdos de Santurce, Bizkaia.

    ResponderEliminar
  2. Agradezo as túas verbas Josu e máis sendo escritas en galego.
    Como sexa, mellor ou peor expresado na gramática, son a primeira en cometer erros, pero xa decía Castelao " Se aínda somos diferentes e capaces de existir, non é máis que por obra e gracia do idioma".

    Asteko asiera ona (Google Translate)

    ResponderEliminar
  3. Poéticamente duro, poéticamente fermoso. Gustei.

    ResponderEliminar
  4. A poesía en moitos casos logra contrarestar a dureza mais cando unha non é poeta con soltar os demos interiores xa se da por satisfeita.:)
    Agradezo o estímulo das túas palabras. Ten un bon comezo de semana.

    ResponderEliminar