Adoitaba a tecer sen tregua nos lugares máis recónditos da terra e tuveron de pasar moitos días con todas as súas noites para que o tecido de Aracne fose adquirindo aquela resistencia contra a que nada poderían a dureza das coriscadas, a ferocidade do vento ou a insistencia das choivas
Qué cadro máis fermoso, que ollos máis suxerentes- e que transmiten tanto-, delicado como a lá que está a tecer. Preciosas tamén as túas verbas.
ResponderEliminarbicos balbi.
Unha temática, esta da mitoloxía, que me fascina, e son tantas as posibilidades de abordala que nunca sei si atopei a máis axeitada.
ResponderEliminarAs túas palabras, como sempre, son un estímulo para a miña búsqueda.
Bicos